Memoria is in de oudchristelijke terminologie de aanduiding voor het graf van een martelaar en het heiligdom dat de relieken van een martelaar bevat, bv. Augustinus, Confessiones 6,2: ad memorias sanctorum epulari; zie mensa martyrum.
Memoria kan ook aanduiding zijn van de relieken van een martelaar, bv. Augustinus, De civitate Dei 22,8,11: memoriam martyris, populo sequente, ... portabat. In later tijd kan m. ook de betekenis hebben van ’altaar gewijd aan een heilige’ en van ’heiligdom’ in het algemeen. [Bartelink]
