Macarius Magnes leefde in de 4e of 5e eeuw. Het is niet duidelijk of hij geïdentificeerd moet worden met de bisschop van Magnesia die Heraclides van Ephese tijdens de Synode van de Eik (403) beschuldigde.
Macarius schreef een apologie Apocriticus (Μονογενης η Αποκριτικος) in vijf boeken, gericht tegen de aanvallen van een niet genoemde neo-platonicus (Porphyrius?) op het christendom. De tekst werd in de 9e eeuw door de iconoclasten gebruikt, in de 15e eeuw bestond een afschrift te Venetië, maar eerst in 1867 werd te Athene een gebrekkig handschrift gevonden, waarin ongeveer de helft van de tekst is bewaard. Onecht zijn de aan dezelfde schrijver toegeschreven Homilieën op Genesis, waarvan slechts enkele fragmenten bewaard zijn.Lit. Uitgave: Apocriticus door C. Blondel (Paris 1876). Engelse vertaling: T. W. Crafer (London 1919). De onechte fragmenten bij L. Duchesne, De Macario Magnete et scriptis eius (Paris 1877) 39-43. - G.
Bardy (DTC 9, 1456-1459). - Bardenhewer 4, 189-195. Quasten 3, 486-488. - F. Corsaro, L’Apocritico di Macario di Magnesio e le Sacre Scritture (Nuovo Didaskaleion 7, 1957,1-24). [Bartelink]
