Hetaere (‘εταιρα, ‘gezellin’), bij de Grieken eufemistische naam voor een courtisane die bedreven was in dans en fluitspel en in staat om deel te nemen aan gesprekken over literatuur en kunst; de geestelijk minder ontwikkelde prostituee heette πορνη. De omgang van de griekse mannen met hetaeren, waaraan men in het algemeen weinig aanstoot nam, werd in de hand gewerkt door het feit dat een huwelijk zelden uit liefde werd gesloten en in de betere kringen ook door het lage ontwikkelingspeil van de meeste vrouwen, wier leven zich met name in Athene vrijwel geheel binnenshuis afspeelde.
Over kleding, make-up en gedrag van de hetaeren worden we vrij goed ingelicht door afbeeldingen op ceramiek, door tafereeltjes uit de nieuwe komedie, door de Hetaeren-gesprekken van → Lucianus en door de gefingeerde brieven aan en van hetaeren in het werk van Alciphro en Aristaenetus. Bekende hetaeren waren → Aspasia (Pericles), Glycera (Menander), Rhodopis, Phryne (Praxiteles), Thais (Alexander de Grote) en Lais.Lit. K. Schneider (PRE 8, 1331-1372). H. Herter (RAC 3, 1154-1213). Id., Die Sozioiogie der antiken Prostitution im Lichte des heidnischen und christlichen Schrifttums (Jahrb. fiir Antike und Christentum 3, 1960, 70-111). [Nuchelmans]
