Geminus (Γεμινος) van Rhodus, stoïcijns wijsgeer uit de eerste helft van de 1e eeuw vC, leerling van Posidonius.
Geminus schijnt zich in het bijzonder met wisen sterrekunde te hebben beziggehouden. Van zijn werken kennen we:1. Εισαγωγη εις τα φαινομενα in 18 hoofdstukken. Deze inleiding tot de hemelverschijnselen, waarvan niet zeker is of we de originele tekst of slechts een compilatie bezitten, behandelt op schoolse en heldere wijze, volgens de opvattingen van → Hipparchus, de bewegingen van zon, maan, sterren en planeten, de hemelsferen, de melkweg en de kalender.
2. Een verloren gegaan Επιτομη των Ποσειδωνιου μερεωρολογικων εξηγησις (Uittreksel uit een commentaar op Posidonius’ astronomische geschriften), waaruit Simplicius citeert. Of deze epitome een afzonderlijk werk was, wordt echter betwijfeld.
3. Een verloren gegaan tractaat Περι της των μαθηματων ταξεως of θεωριας (De theorie van de wiskunde) in minstens zes boeken, waaruit latere schrijvers, o.a. Proclus en de scholiasten op Euclides dikwijls citeren. Het werk behandelde de classificatie en de grondbegrippen der mathematische wetenschappen.
Lit. Uitgave: C. Manitius, Gemini Elementa Astronomiae (Leipzig 1898; met duitse vertaling en commentaar). - K. Tittel (PRE 7, 1026-1050). [Nuchelmans]
