Execratieteksten zijn scherven van vaatwerk (in het Museum te Berlijn) en ruwe beeldjes van krijgsgevangenen in gebakken klei (te Kairo en te Brussel) waarop met inkt in hiëratisch schrift vervloekingsformules tegen buitenlandse vijanden, Egyptenaren en allerlei ’slechte dingen’ geschreven staan.
Zij stammen uit het einde van de 12e of het begin van de 13e dynastie en werden, de eerste te Thebe, de tweede te Sakkara, gevonden (zie ANEP nr. 593; ANET 328-329). Zij hebben voor de uitvoering gediend van de veel verspreide toverpraktijk van het envoûtement: de potten en de beeldjes werden verbrijzeld, doorboord, vertrappeld, verbrand of begraven met het doel de vijanden die er op vermeld waren onschadelijk te maken. Inzoverre de namen in deze execratieteksten kunnen geïdentificeerd worden zijn zij praktisch onze enige bron voor de kennis van de nubische en syro-palestijnse vorsten en steden uit die tijd.Lit. Uitgaven van de execratieteksten door K. Sethe, Die Achtung feindlicher Fürsten, Völker und Dinge auf alt ägyptischen Tongefassscherben des Mittleren Reiches (Abh. preuss. Akad. Wiss. Berlin 1926). G. Posener, Princes et pays d’Asle et de Nubie (Bruxelles 1940). [J. Vergote]
