Erymanthus (Ερυμανθος), naam van een gebergte en van een rivier op de Peloponnesus.
1. Erymanthus, gebergte in Arcadië, het meest westelijke van de noordarcadische serie Erymanthus-Aroania-Cyllene, raakpunt van Arcadië met Elis en Achaia. De noordwestelijke helling van de Erymanthus loopt steil omlaag naar het noordelische heuvelland (Acroria), de oostelijke loopt in de richting van het Aroania-massief, tot aan de dalen van de rivier de Erymanthus (zuidwaarts) en de Buraicus, die noordwaarts naar de Corinthische Golf stroomt; de zuidelijke helling loopt scherp af naar het Pholoë-plateau. De hoogste top (in het noordoosten; 2224 m) heet tegenwoordig Olonós; deze is steil en goed zichtbaar van zee uit.
In de oudheid was dit bos- en wildrijke gebergte een bekend jachtterrein; de erymanthische ever, gevangen door → Heracles, werd een vast motief in de griekse kunst, vooral in de schilderkunst op vaatwerk.
2. Erymanthus, rivier gevoed door bronnen in het Erymanthus-gebergte. De Erymanthus loopt via Psophis door een nauw dal in zuidelijke richting naar de Alpheüs en vormt de natuurlijke grens tussen Arcadië en Elis. In later tijd droeg de rivier de naam Doana.
Lit. ad (1) en (2): Philippson/Kirsten, Die griechischen Landschaften 3, 202-208. [te Riele]
