Dike (Δικη), griekse personificatie van de gerechtigheid in kosmos en staat, van het evenwicht tussen schuld en boete.
Dike ontving haar literaire gestalte van de dichter → Hesiodus (Theogonie 901-903; Erga 219-224, 256-260), bij wie zij een dochter van Zeus en → Themis, en een zuster van Eunomia en Irene (zie Horen) is en aan Zeus de misdaden der mensen meldt. Later komt Dike veel voor bij Pindarus, Parmenides, Heraclitus, de tragici en Aratus. Voor het bestaan van een eredienst van Dike bestaan weinig aanwijzingen; in de beeldende kunst werd zij afgebeeld met een zwaard en/of staf. Vgl. de romeinse godin → Iustitia en onze ’Vrouwe Justitia’.Lit. O. Waser (PRE 5, 574-578). L. von Sybel (Roscher 1, 1018-1020). - R. Hirzel, Themis, D. und Verwandtes (Leipzlg 1907). [Nuchelmans]
