Bad-tibira, een van de oudste zuid-mesopotamische steden, in 1953 geïdentificeerd met Tell-Madineh of Teil el-Madain, ca. 20 km ten noordoosten van Larsa.
De naam van de stad betekent in het sumerisch ’vesting van de kopersmid’, maar dit berust vermoedelijk op een volksetymologie, daar oude teksten de naam spellen als Bad-bi-ra of Pa-ti-bi-ra (I. J. Gelb, Genava 8, 1960, 263), wat er op kan wijzen dat de stad, evenals de meeste ’sumerische’ steden, van vóór-sumerische oorsprong was. Volgens de sumerische koningslijst regeerde hier, nadat ’het koningschap uit de hemel was neergedaald’ en vóór de grote vloed de 2e babilonische dynastie, bestaande uit de vorsten Enmenluanna, Enmengalanna en Dumuzi ’de herder’ (Berossus aαμηλων, αμεγαλορος en δαωυος) gedurende 108.000 jaar. De laatste vorst, Dumuzi, werd later als god in Bad-tibira vereerd, samen met zijn gemalin Inanna, in de tempel E-mus-kalamma, o.a. (her)bouwd door Entemena van Lagas. Andere goden hier vereerd waren Latarak, Kittum en Didli. De cyclus van sumerische tempelhymnen bevatte ook een lied op de tempel van Dumuzi te Bad-tibira (Zimmem, ZA 39, 259 no. 16). Na de oud-babylonische tijd verloor de stad in betekenis.Lit. V. Crawford, The location of Bad-Tibina (Iraq 22, 1960, 197-199). Th. Jacobsen, The Sumerian King List (Chlcago 1939) 7i-73. W. F. Leemans, Tablets from Bad-tibira and Samsuiluna’s reconquest of the South (JbEOL 15, 1959, 214-218). Pritchard, ANET 43b (en noot 33); 265b. [Veenhof]
