Aureus (nummus), letterlijk ’gulden (munt)’, is de algemene benaming voor een romeinse gouden munt.
Afgezien van enkele incidentele gevallen begon de aanmaak van aurei ten tijde van Sulla, maar werd eerst onder Caesar veelvuldiger; het gewicht was toen 1/40 pond (8,19 gr), de waarde stond gelijk met 25 denarii. In de keizertijd had alleen de keizer het recht om aurei te slaan. Het gewicht van de aureus daalde voortdurend: onder Caracalla bedroeg het 1/50, onder Carus slechts 1/70 pond, Diocletianus poogde het tevergeefs te fixeren op 1/60. Constantijn schiep in 307 de laatste romeinse gouden munt, de → solidus, die zijn gewicht van 1/72 pond (4,55 gr) steeds behouden heeft. Sinds Valentinianus (364-375) stond op de keerzijde het muntteken OB, de afkorting van obryzon (zuiver goud) en bovendien het griekse cijfer voor 72.Lit. M. von Bahrfeldt, Die römische Goldprägung der Republik und unter Augustus (1923). [Storms]
