Amerikaans staatsman (New York 15 Nov. 1891), was een zoon van de spoorwegmagnaat Edward H. Hamman.
Hij studeerde aan de Yale-Universiteit en bekleedde reeds op jeugdige leeftijd hoge functies in spoorweg- en scheepvaartondernemingen. In de politiek was hij aanvankelijk Republikein, maar hij ging weldra naar het Democratische kamp over. President F. D. Roosevelt belastte hem in 1934 met de leiding van de National Recovery Administration. In 1941 ging hij als bijzonder vertegenwoordiger van de president naar Londen, belast met het toezicht op de uitvoering van de Leen- en Pachtwet.
Nog hetzelfde jaar vaardigde Roosevelt hem af naar Moskou, om de geallieerde hulp aan de Sovjet-Unie te organiseren. Van 1943-1946 was Harriman ambassadeur te Moskou en van Apr. - Sept. 1946 te Londen. Daarop werd hij minister van Handel, welke functie hij bleef bekleden tot Apr. 1948, toen president Truman hem benoemde tot reizend ambassadeur voor het Marshall-plan. Als zodanig heeft hij een belangrijk aandeel gehad aan het economisch herstel van Europa na Wereldoorlog II. Op 16 Juni 1950 werd Harriman benoemd tot bijzonder assistent van president Truman voor internationale aangelegenheden.
