Duits linguist (Burgsteinfurt 15 Dec. 1863 - Neubabelsberg 16 Jan. 1935), werd in 1890 priv. docent te Greifswald, in 1892 buitengewoon hoogleraar te Marburg, in 1895 hoogleraar te Göttingen en was van 1902 tot 1932 hoogleraar te Berlijn. Hij werd in 1902 mederedacteur van het Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung. Speciaal is hij bekend door zijn vermaard werk over de Etruskische invloed op de Latijnse eigennamen.
Bibl. (voorn. publ.): Quaestiones epicae (1892); Zur Geschichte lateinischer Eigennamen (Berlin 1933); Tocharische Grammatik (met Em. Sieg en W. Siegling; Göttingen 1931); Kleine Schriften. Zum 70. Geburtstag hrsg. vom Indogermanischen Seminar der Universität Berlin (Göttingen 1933).
