Italiaans dichter, tevens dichter in het Latijn (Napels 28 Juli 1456 - Aug. 1530), stamde uit een Spaanse adellijke familie. Van 1501-1504 volgde hij koning Frederik van Aragon vrijwillig in ballingschap.
Gioviano Pontano interesseerde zich al voor hem, toen hij nog heel jong was en liet hem onder de naam Actius Sincerus tot zijn academie toetreden. Hij was de eerste, die naast de geijkte herders en herderinnen ook vissers (het vissersvolkje van zijn vaderstad) in zijn humanistisch-arcadische fantasiewereld liet optreden. Zijn invloed op de latere arcadische poëzie zowel in Italië als daarbuiten is uitermate groot geweest, vooral dank zij de volmaakte poëtische sfeer die hij wist op te roepen in zijn Arcadia, een herdersroman met lyrische intermezzi. Het best is hij niettemin in zijn geraffineerde Latijnse gedichten.Bibl.: De Partu Virginis (Lat. epos, 1526); Eclogae piscatoriae (lyrische elegieën en epigrammen); Arcadia (herderszang; eerste voll. dr. 1594); Rime (1530); Farse (kleine toneelstukjes voor het hof); uitg. van de Ital. gedichten (de beste) van 1723, van de Latijnse (de beste) van 1751.
Lit.: B. Croce, La poesia ital. del Rinascimento, in Critica XXX, 1932; E. Carrara, J. S. (Torino 1932, m. bibliogr.); F. Flora, Storia d. lett. it. (Milano 1940).
