noemde men in het Rooms-Duitse Rijk een straf, door de keizer en de rijksdag uitgesproken tegen personen die zich aan hoogverraad of aan andere zware misdaden hadden schuldig gemaakt. Daardoor verloren zij alle rechten en alle aanspraak op bescherming.
De rijksban stond ongeveer gelijk met een vogelvrijverklaring en met de burgerlijke dood. Wie zich in de rijksban bevond kon ongestraft vermoord worden, en de vorsten, met de rijksban beladen, waren vervallen van hun regering.
