is de verzamelnaam voor de hervormingsgezinden in de Nederlanden tot ca 1530. In het begin vooral sacramentariërs, d.w.z. die niet meer in het R.K. altaarsacrament geloofden, waren het op den duur meer bijbels-humanistisch, vooral ondogmatisch, deels Erasmiaans gezinde vromen, voor wie de nadruk op het Christelijk leven lag.
De invloed van Zwingli en Bullinger is bovendien niet te miskennen. Een verre verwantschap met de Moderne Devotie en de geografische begrenzing tot Nederland wettigen de benaming. De voornaamste personen zijn o.a. Wessel Gansfort, Cornelis Hoen, Willem Gnapheus, Jan de Bakker, Angelus Merula, Joh. Anastasius Veluanus (Verstege) (z Hervormde Kerk).Lit.: J. Lindeboom, De confessionele ontwikkeling der reformatie in de Nederlanden (1946).
