sieur du Parc et de, Frans romanschrijver (Parijs 1600 14 Juni 1674), was van het begin af lid van de Académie française en heeft comische beroemdheid verworven door zijn afkeer voor het woordje car (want), dat hij wilde vervangen door pour ce que (omdat). Hij beroemde zich er op, dat hij het in de vijf delen van zijn roman Polexandre niet gebruikt had (zijn tijdgenoten vonden het er driemaal in).
Op 14-jarige leeftijd schreef hij een Tableau du bonheur de la vieillesse, in verzen nog wel. Een ogenblik heeft men gemeend, dat hij de schrijver was van de eerste van Pascal’s Provinciales. Hij schreef, zonder overigens gereisd te hebben, twee exotische romans : La Caritie speelt aan de oevers van de Nijl en Polexandre in Marokko, Senegambië, de Canarische eilanden en zelfs op de Antillen en in Mexico. Zij hadden veel succes; La Fontaine verzekert, dat hij Polexandre meer dan twintig maal gelezen had. Voor ons zijn ze vrijwel onleesbaar geworden.
Gomberville werd later overtuigd Jansenist.Bibl.: La Caritie (1621); Polexandre (1629-37, in 5 dln, in dl 5 een Avertissement omtrent bouw en bronnen van de roman) ; La jeune Alcidiane (vervolg op P., 1651) ; La Cythérée (I640-’42: 2 dln) ; La Doctrine des mœurs tirée de la philosophie des Stoïques représentée par cent tableaux (1646).
Lit.: R. Kerviler, Marin le Roi de G. (1876); A. Le Breton, Le Roman au XVIIe siècle (nieuwe uitg. 1912) ; A. Constans et G.
L. v. Roosbroeck, The early éditions of G.’s Polexandre (in: Mod. Lang. Review, 1923); M.
Magendie, La politesse mondaine et les théories de l’honnêteté en France au XVIIe siècle de 1600 à 1660 (1925).
