Duits Indogermanist (Maagdenburg ig Dec. 1865 - Giessen 12 Sept. 1936), is te Giessen hoogleraar in de vergelijkende taalwetenschap geweest. Hij is een der belangrijkste vertegenwoordigers van de Duitse Indogermanistiek geweest, hoewel zijn theorieën niet algemeen aanvaard worden.
Zijn grootste verdiensten liggen op het gebied van de studie van de Ablaut* (waarbij hij voortbouwde op het werk van F. de Saussure*) en het Accent*. Merkwaardig is dat hij in wezen meer een historische dan een linguistische belangstelling had: door de analyse van de Germaanse talen trachtte hij gegevens voor de vroegste geschiedenis van zijn volk te verkrijgen.Bibi.: Untersuchungen z. westgerm. Verskunst (1889); Der indo-germ. Akzent (1895); Der indo-germ. Ablaut (1900); Handb. d. griech. Laut- und Formenlehre (1902; 2de dr. 1912); Die Indogermanen, ihre Verbreitung, ihre Urheimat und ihre Kultur (2 dln, 1905-1907); Gesch. d. deutschen Sprache (1919; 2de dr. 1925); Indogerm. Grammatik (7 dln, 1921-1937); Handb. des Urgermanischen (1931-1934); Handb. des Indogermanischen (1931); Die Hauptprobleme der Indogerm.
Sprachwissenschaft (uitgeg. d. Arntz, 1939).
Lit.: Festschr. Germanen u. Indogermanen, hrsg. v. H. Arntz (1936) ;H. Junker, H.
H.,in: Arch. für vergleich. Phonetik (1937).
