Belgisch genieofficier (Venlo 25 Mei 1821 - Brussel 21 Juni 1903), die in zijn wapen de hoogste rang en functiën bekleedde. In de laatste decenniën der 19de eeuw gold hij als een der grootste autoriteiten op het gebied van de vestingbouw.
Het Belgisch vestingstelsel—de verschanste legerplaats van Antwerpen en de permanente bruggenhoofden van Luik en Namen — werd naar zijn ontwerp uitgevoerd en bezorgde hem een Europese naam, zodat ook Roemenië zijn nationaal reduit, de fortenkring om Boekarest, naar zijn adviezen bouwde, terwijl ook Zwitserland, Turkije en Bulgarije zijn hulp inriepen. Bij zijn ontwerpen brak hij geheel met het tot dusver gevolgd gebastionneerd stelsel; hij bouwde grote, zgn. eenheidsforten.Toen deze in 1914 hun taak moesten vervullen, had in de altijd durende strijd tussen dekking en projectiel het laatste weder de overhand: lijdelijk moesten de verdedigers van de forten Waelhem en Wavre - Ste Catherine in de kring om Antwerpen de beschieting ondergaan, waardoor uit onbekende en onbereikbare opstellingen het zware Duitse geschut het verdedigingswerk in puin schoot.
Bibl.: Précis d’artillerie militaire (4 dln, Bruxelles 1851); Etudes sur la défense des états et sur la fortification (3 dln, 1864); Progrès de la défense des états et de la fortification permanente depuis Vauban (Paris 1891).
