Nederlands klassiek archaeoloog (Zaandijk 8 Sept. 1877 - Blaricum 20 Juli 1950), promoveerde in 1904 te Utrecht op proefschrift Exsulum Trias, was vele jaren correspondent van het Algemeen Handelsblad te Rome, van 1916 tot 1920 leraar in de klassieke talen te Gouda, maar werd in dat laatste jaar verbonden aan het Nederlands Historisch Instituut te Rome, waarvan hij later onderdirecteur werd. Tevens was hij correspondent van de Nieuwe Rotterdamse Courant. Van de in dat blad geregeld verschenen artikelen over archaeologie zijn vele in 1923-’34 gebundeld in 6 dln onder de titel Uit de leerschool van de spade. In 1938 werd hij benoemd tot bijzonder hoogleraar in de Italische Archaeologie aan de Leidse Universiteit.
Hij was een der beste kenners van de oudste archaeologie van Italië.Bibl. (beb. de genoemde): De ontwikkeling van het heidendom te Rome (1918); Romeins Leven (1925); Wandmozaïeken in Griekenland en Italië (1930).
