Nederlands schilder (Haarlem 1566 - begr. 4 Febr. 1640), begon als fayenceschilder bij zijn vader Cornelis Vroom te Haarlem. Als jongeman reisde hij door Holland, de Zuidelijke Nederlanden, Italië, Frankrijk, Duitsland, Spanje en Portugal.
Ca 1590 vestigde hij zich te Haarlem als schilder van vaak ruim opgezette landschappen en zeestukken, waarbij hij topografische en historische belangstelling aan den dag legde. Dit werk werd zeer bewonderd en diende soms voor vorstelijke geschenken. Hij leverde ook patronen voor wandtapijten, bijv. voor die met zeeslagen in de Abdij te Middelburg. Werk van zijn hand vindt men o.a. in het Rijksmuseum te Amsterdam.Lit.: F. G. Willis, Die niederl. Marinemalerei (Leipzig 1911); F. W. Hudig, Delfter Fayence (Berlin 1929); G.
T. van IJsselsteyn, Gesch. der tapijtweverijen in de N. Ned. (I.eiden 1936); G. H. de .Tonge, Oud-Ned. majolica en Delftsch aardewerk (Amsterdam 1947).
