Italiaans geneesheer (Forli 25 Febr. 1682 - Padua 5 Dec. 1771), studeerde geneeskunde te Bologna, o.a. onder Valsalva, promoveerde in 1701 en wijdde zich aan anatomie en klinische geneeskunde, werd in 1711 hoogleraar in de geneeskunde te Padua en in 1715 in de pathologische anatomie tot 1771. Zijn werk is de bekroning van de 17de- en 18de eeuwse pathologische anatomie, vooral in de richting van Malpighi en Valsalva: hij vergeleek in zijn grote werk de toenmalige, naar ons idee vage en vaak zuiver symptomatische, diagnoses met de sectie-bevindingen.
Door zijn nauwkeurige en scherpzinnige beschrijvingen van sectievondsten kan hij als de vader der pathologische anatomie worden beschouwd; na hem ontstaat het streven de pathologisch-anatomische gegevens niet als sluitstuk, maar als uitgangspunt der diagnostiek te beschouwen.Bibl.: o.a. Adversaria anatomica, 6 dln (1706, 1717, 1719); De sedibus et causis morborum per anatomen indagatis libri V (zijn hoofdwerk, Venetiae 1761, vaak herdrukt).
Lit.: D. Griendano, Morgagni (Torino 1941).
