is de naam voor een periode van de Oudgriekse kunst, uit de iode tot het midden der 8ste eeuw v. Chr.; de naam is gekozen wegens de versieringstechniek der Vroeggriekse vazen (z dipylonvazen); het zijn vooral geometrische motieven (cirkel, driehoek, maeander) die hierop voorkomen en die met passer en liniaal zijn geconstrueerd.
Hoezeer deze kunst een kenmerkend verschijnsel van deze periode is, blijkt daaruit, dat ook op andere voorwerpen (bronzen beeldjes, metaalversiering) dezelfde motieven voorkomen. Een dergelijke geometrische kunst vindt men bovendien in geheel Europa in bepaalde praehistorische tijdperken, in scherpe tegenstelling tot de realistische kunst van het palaeolithicum; soms bereikt dit spel van lijn en vlak een bijzonder hoge graad van ontwikkeling, zoals dat bijv. in de bronstijd het geval is geweest (z bronstijd 2, kunst).Lit.: Schweitzer, Untersuchungen zur Chronologie und Geschichte der geometrischen Stile in Griechenland (2 dln, 1917— 1918); Karo, Geometrische Kultur (in Ebert, Reallexikon der Vorgeschichte dl 4, 1926); Furtwängler, Die Bronzefunde von Olympia (1879); C. W. Lunsingh Scheurleer, Griekse ceramiek (Rotterdam 1935).
