Duits wijsgeer (Berlijn 17 Febr. 1798 - i Mrt 1854), studeerde theologie en filosofie te Halle en te Berlijn, waar hij privaatdocent werd. Zijn colleges over „Grundlegung zur Physik der Sitten” (1822) werden echter verboden, waarop hij zich naar Göttingen begaf.
Na de dood van den hem niet gunstig gezinden Hegel werd hij in 1832 buitengewoon hoogleraar in de wijsbegeerte te Berlijn en bleef dit tot zijn dood.Beneke is als wijsgeer tegen de metafysische speculatie van velen van zijn tijdgenoten gekant. Hij is critisch empirist en kent in de filosofie evenals Fries een grote plaats toe aan de psychologie (psychologisme). Lichaam en ziel zijn volgens hem slechts gradueel verschillend. In de psychologie ziet Beneke in de ontvankelijkheid voor en het opnemen van prikkels twee oervermogens.
Bibl.: Erkenntnislehre (1820); Erfahrungsseelenlehre (1820); Neue Grundlegung zur Metaphysik (1822); Grundlegung zur Physik der Sitten (1822); Schutzschrift (1823); Psychologische Skizzen (1825-1826); Kant und die philosophische Aufgabe unserer Zeit (1832); Lehrbuch der Logik (1832); Lehrbuch der Psychologie als Naturwissenschaft (1833, 4de dr. 1877); Die Philosophie in ihrem Verhältnisse zur Erfahrung (1833); Erziehungsund Unterrichtslehre (1835-1836) (4de dr. 1876); Praktische Philosophie (1837-1840); System der Metaphysik und Religionsphilosophie (1842); Die neue Psychologie (1845); Pragmatische Psychologie (1850).
Lit.: O. Gramzow, F. E. B.’s Leben und Philosophie (Bern 1899).
