is een plechtige samenkomst van Katholieken nationaal of internationaal, die tot doel heeft: een massale hulde te brengen aan de H. Eucharistie en tevens om de devotie tot de H.
Eucharistie steeds meer te bevorderen. Een Franse dame, mlle Tamisier (gest. 1911), heeft haar landgenoten in die richting weten te leiden, zonder zelf ooit op de voorgrond te treden. Het eerste Internationaal Eucharistisch Congres had in 1881 te Rijsel plaats; daarna volgden Avignon, Luik (1883), Freiburg in Zwitserland, Toulouse, Parijs, Antwerpen, (1890), Jeruzalem, Reims, Paray-le-Monial, Brussel (i8g8),Lourdes, Angers, Namen (1902), Angoulème, Rome, Doornik (1906), Metz, Londen, Keulen, Montreal, Madrid, Wenen, La Valetta. Toen Wereldoorlog I uitbrak, liep te Lourdes het 25ste Eucharistische Congres ten einde. In 1922 werd de serie met meer luister dan ooit te Rome voortgezet en voortaan zou steeds om de twee jaar zulk een Internationaal Eucharistisch Congres onder de leiding van een kardinaallegaat plaats hebben. In 1924 volgde Amsterdam met kardinaal Van Rossum als vertegenwoordiger van de paus; daarna Chicago, Sydney, Carthago, Dublin, Buenos Aires, Boedapest. Het „Comité Permanent” voor internationale Eucharistische congressen zetelt te Rome. Er hebben ook in de laatste jaren in Italië verscheidene nationale eucharistische congressen plaats gehad; zelfs diocesane en gewestelijke. De 17de Mrt 1937 werd door het Ned. Episcopaat een nationaal comité opgericht ter voorbereiding van toekomstige Eucharistische Congressen. Het secretariaat hiervan is gevestigd te Breda.Ook BELGIË kende diocesane en zelfs gewestelijke eucharistische congressen. Dit geschiedde o.m. en vooral in de bisdommen Namen en Gent, resp. onder de impuls van mgr Heylen* en Seghers. Zie voor België Un siècle de l’église catholique en Belgique 1830-1930, 2 dln, Kortrijk-Brussel (1931).
