of dehydrering is het tegenovergestelde van hydrering en dus het onttrekken van waterstof aan een (meest organische) verbinding. Dit gaat door er een andere verbinding mee in contact te brengen, die zich met de af te splitsen waterstof kan verbinden.
Hiervoor kan veelal zuurstof of een oxydatiemiddel dienen, zodat dan een scherp onderscheid tussen dehydrogenatie en oxydatie niet te trekken is. Maar ook kan men dehydreren met behulp van bepaalde katalysatoren, waarvan koper (methode van Bouveault) de belangrijkste is. Zo geeft aethylalkohol bij leiden over koper van 300 gr. C. aceetaldehyde en waterstof.
Om van ringvormige verbindingen de aromatische stamkern op te sporen kan men haar dehydrogeneren door verhitting met zwavel of seleen, die dan zwavelwaterstof, respectievelijk seleenwaterstof vormen. Technisch wordt de zuivere dehydrogenatie minder toegepast dan de hydrogenatie.Het is gebleken, dat bij tal van biochemische processen, in het bijzonder gisting en ademhaling, primair geen oxydatie d.i. zuurstofopneming plaats vindt, maar dehydrogenatie, dus waterstofoverdracht op een geschikte acceptor, waarvoor zuurstof, vaak ookwaterstofperoxydee.d. fungeren.
DR J. VAN ALPHEN.
