hertog, maarschalk van Frankrijk (sedert 1702) (Moulins 8 Mei 1653-Turijn 17 Juni 1734), overwon de keizerlijken op 30 Sept. 1703 bij Hochstadt, had vervolgens het opperbevel over de legers die uitgezonden waren om de Camisards in de Cevennen te gaan tuchtigen (1704-1706) en streed daarna weer in Duitsland tegen prins Lodewijk van Baden. In 1709 kreeg hij het opperbevel over de Franse legers in de Zuidelijke Nederlanden, waar hij echter tegen prins Eugenius van Savoye en de hertog van Marlborough de grote nederlaag bij Malplaquet leed (11 Sept. 1709).
Pas in 1712 behaalde Villars weer een overwinning op de Nederlanders bij Denain en in 1713 voerde hij bevel in de Elzas en in Zuid-Duitsland. Op hoge leeftijd voerde hij nog het bevel over de Franse legers in Italië gedurende de Poolse Successieoorlog, waar hij nog Milaan en Mantua veroverde (1733). Zijn Mémoires werden uitgegeven door de markies M. de Vogué (6 dln, 1884-1894).Lit.: Ch. Giraud, Le maréchal de V. et son temps (Paris 1881); M. de Vogué, V. d’après sa correspondance, 2 dln (Paris 1888); Idem, Malplaquet et Denain (1892); A. Rabeau, Le maréchal de V. (Paris 1891); R. Sauliol, V., la manoeuvre de Denain (Paris 1921).
