is de historische voortzetting van de Christelijk Gereformeerde Kerk uit de Afscheiding van 1834, met het bij de regering bekende reglement van 1869. Zij bestaat uit de gemeenten, die niet meededen met de vereniging op 17 Juni 1892 der Gereformeerde gemeenten van 1834 met die van de doleantie van 1886.
Zij leeft met de gebruikelijke drie Formulieren van Eenheid en de Dordtse Kerkenorde, doch ging niet mee met de neoCalvinistische theologie van Kuyper. Zij is georganiseerd in 4 Synodale ressorten en 12 Classicale, telt 136 gemeenten met ongeveer 90 predikanten, onder wie drie hoogleraren, een lector — haar Theologische School is te Apeldoorn gevestigd — en twee missionnaire predikanten.Lit.: Jaarboekje der Chr. Geref. Kerk in Ned.; R. Fernhout Mzn., De Chr.
Geref. Kerk (1912); S. v. Velzen, Gedenkschrift der Chr. Geref.
Kerk bij haar vijftigjarig jubilé (1884); J. C. Rullman, De Afscheiding (31922). Christelijk Gereformeerde Kerk in Noord Amerika (Christian Reformed Church) is voortgekomen uit de grote trek van 1847, toen ds H.
P. Scholte met zijn ballingen in Iowa, Pella stichtte en ds A. G. van Raalte zich in Michigan vestigde, waar een Classis Holland ontstond. Een tijdelijke vereniging met de Reformed Church of America liep op teleurstelling uit, zodat men zich in 1857 zelfstandig organiseerde.
Deze Kerk, die zoveel mogelijk de Nederlandse taal en Nederlands Gereformeerde vormen bewaart, telt thans ruim 250 gemeenten in 19 Classes en 150 000 lidmaten. Haar theologische scholen zijn Calvin Seminary te Grand Rapids, gesticht 1876, Western Seminary te Holland, Mich. en Central College te Pella, lowa.
PROF. DR J. N. BAKHUIZEN VAN DEN BRINK
Lit.: D. Versteeg, De Pelgrim-Vaders van het Westen (Grand Rapids 1886); Gedenkb. v. h. 50-jarig jubileum der Chr. Geref. Kerk (Grand Rapids 1907); Henry Beets, The Chr.
Reformed Church in North America (Grand Rapids 1923); Idem, in Ned Archief v. Kerkgeschiedenis, N.S., dl 23 (1930).
