Nederlands groot-industrieel (Oldenzaal 9 Febr. 1822 - 19 Juli 1895), richtte reeds in 1836, dus op 14-jarige leeftijd, te Oldenzaal een kleine weverij op met van zijn vader geleend geld. In 1858 werd door hem, zijn jongere broeder J.
E. Stork en Ekker de eerste Nederlandse stoombontweverij te Hengelo gesticht en in 1862, in samenwerking met Gelderman en Eekhout, een stoomkatoenspinnerij te Oldenzaal, die beide vooral op de Indische markt een ruim afzetgebied vonden. Voornamelijk door zijn initiatief kwam in 1865 de spoorweg Almelo - Hengelo - Oldenzaal - Bentheim - Salzbergen tot stand. Na de dood van zijn broeder Coenraad Stork in 1864, die met Meijling een ijzer- en metaalgieterij te Borne beheerde, nam hij die fabriek over en verplaatste haar naar Hengelo, waar het hem na jarenlange, inspannende arbeid gelukte haar tot een der grootste machinefabrieken van Nederland te maken. Ten behoeve van zijn werklieden stichtte hij fabrieksscholen, een ziekenfonds en andere nuttige inrichtingen. Hij was lid van de Eerste Kamer. Behalve vele artikelen in het door hem geredigeerde blad De Fabrieksbode, schreef hij: De Twentsche katoennijverheid, hare vestiging en uitbreiding. Herinneringen en Wenken (1888).
