(François) (Léon), Frans scheikundige (Moureux, Basses-Pyrénées, 19 Apr. 1863 - Biarritz 13 Juni 1929), is vooral bekend geworden door zijn onderzoekingen over de oxydatie en autoxydatie van organische verbindingen (in samenwerking o.a. met Dufraisse). Hij begon als leerling in de apotheek van zijn broeder te Biarritz en ging daarna pharmacie en scheikunde te Parijs studeren.
In 1895 werd hij hoogleraar aan de École de Pharmacie aldaar en in 1917 werd hij hoogleraar in de chemie aan het Collège de France, de leerstoel van Berthelot. Hij heeft veel gewerkt over het acroleïne, dat hij door toevoeging van sporen hydrochinon wist te stabiliseren. Voorts ontdekte hij het rubreen, een gekleurde aromatische koolwaterstof, die merkwaardige oxydatieverschijnselen vertoont. Ook het koolstofsubnitride N=C C=C C=N ontdekte hij.Bibl.: La chimie et la guerre, science et avenir (1920) ; Discours et conférences sur la science et ses applications (1927); Notions fondamentales de chimie organique (iode dr. 1932, ook in Duitse e.a. talen vert.).
Lit.: Bull. Soc. Chim. France 49, 741 (1931).
