ontdekkingsreiziger van Marokko en kluizenaar van de Sahara (Straatsburg 15 Sept. 1858 -Tamanrasset 1 Dec. 1916), werd als cavalerie-officier overgeplaatst naar Algiers. In 1882 ging hij met militair verlof en doorkruiste de twee volgende jaren in de vermomming van een Algerijnse Jood Marokko.
De resultaten van deze zwerftocht legde hij vast in Reconnaissance au Maroc (Paris 1888). In 1890 werd hij Trappist onder de naam van broeder Albéric in de abdij van Notre-Dame-des-Neiges (Cévennes) en verbleef vervolgens in de abdijen Schekle in Syrië en Staouéli in Algiers (1896). Na afloop van de tijdelijke geloften trad hij uit de orde, die hem nog niet streng genoeg was, en vertrok als kluizenaar en kloosterknecht naar de Clarissen te Nazareth en Jeruzalem, 9 Juni 1901 ontving hij te Viviers de priesterwijding en in Oct. d.a.v. trok hij als Frère Charles de Jésus (later Père de Foucauld) naar de oase Beni Abbès in Zuid-Algiers en in 1905 naar de nog eenzamer oase Tamanrasset in het Hoggargebergte. Kennis van de taal, geschiedenis en zeden van de Touaregs legde hij vast in opstellen, vertalingen en woordenboeken. In Wereldoorlog I kwamen de Touaregs in opstand en de „Kluizenaar van de Sahara” werd hiervan het slachtoffer.A. C. OOMES
Bibl.: Ecrits spirituels, éd. p. R. Bazin (Paris 1923); Lettres à Henri de Castries, éd. p. J. de Dampierre (Paris 1938).
Lit.: René Bazin, Charles de Foucauld (Paris 1921); M. Molenaar M.S.C., Een zeldzaam mensch (Hilversum 1929); Ernest van der Hallen, Charles de Foucauld (Utrecht 1937); C. M. Robert, L’ermite au Hoggar (Paris 1938); P. de Boissieu, Le père de F. (Paris 1945).
