koningin van Frankrijk (Valencia 1187 - Melun Nov. 1252), dochter van Alfons VIII van Castilië en van de Engelse prinses Eleonora, werd in 1200 uitgehuwelijkt aan de zoon van koning Philips August van Frankrijk, Lodewijk (later Lodewijk VIII, 1223-1226).
Na Lodewijks dood (1226), in naam van haar minderjarige zoon Lodewijk IX, Frankrijk besturend, had ze in het N. met talrijke opstanden der edelen te kampen, terwijl in het Z. de koninklijke macht nog diende geconsolideerd te worden, daar de Albigensers er zich nog steeds roerden. De energieke vrouw wist de moeilijkheden te boven te komen, en het was een rustig en gepacificeerd koninkrijk, dat ze in 1236 aan haar toen 21-jarige zoon kon overlaten. In de volgende jaren bleef ze een sterke invloed uitoefenen op Lodewijk IX. Toen deze in 1248 een expeditie ondernam naar Egypte (zevende Kruistocht) werd ze dan ook opnieuw officieel regentes van Frankrijk, welke functie ze waarnam tot het ogenblik waarop ze in Nov. 1252 overleed in het door haar gestichte klooster Maubuisson, waar ze eveneens werd begraven.
Lit.: E. Berger, Histoire de Blanche de Castille (Paris 1895).
