Recente opgravingen en onderzoekingen hebben bevestigd dat de volken van Mesopotamië een muzikale cultuur hebben bezeten die, waarschijnlijk opgekomen tijdens de dynastieën van Ur, zich gehandhaafd heeft in de tijdperken der Akkadiërs, Sumeriërs, Babyloniërs en Assyriërs: gedurende een periode, derhalve, van bijna 3000 jaar. Constructies van instrumenten wijzen er op dat het wezen dezer muziek van Centraal-Aziatische oorsprong geweest moet zijn: er bestaat op verscheidene punten duidelijke verwantschap met China en Indië.
Later zijn ook Egyptische invloeden aan te tonen. Uit vele inscripties blijkt dat de muziek in hoog aanzien heeft gestaan en een voorname functie vervulde zowel bij sacrale en wereldse plechtigheden, als bij festiviteiten.Het lijdt geen twijfel of reeds de Sumeriërs hebben 7-delige toonsystemen bezeten, en uit de Assyrische tijd bezit men voorbeelden van notenschrift. Over de interpretatie van dit schrift bestaan uiteenlopende hypothesen.
De gevonden instrumenten zijn in drie categorieën onder te brengen: betokkelde, aangeblazen en geslagen speeltuigen. Tot de snaarinstrumenten behoren enige soorten harpen en lieren, benevens een (waarschijnlijk) psalterachtig instrument; tot de blaasinstrumenten fluiten, houten blaasinstrumenten met riet, hoorns en trompetten; tot de slaginstrumenten hand- en keteltrommen, een tamboerijn, een sistrum, bekkens, klokken en kleppers.
Lit.: A. Lavignac, Encyclopédie de la musique (Paris 1914); Grove’s Dictionary of Music and Musicians, suppl. Vol. (London 1945); F. W. Gal pin, The Music of the Sumerians, Babylonians and Assyrians.
