Italiaans toneelschrijver (Padua 22 Jan. 1677 -6 Apr. 1749), trad in de geestelijke stand, woonde van I7I3-’26 in het buitenland, meest te Parijs, en trachtte de ideeën van Newton en Leibniz met elkander te verzoenen. Hij was een man van uitgebreide kennis en een der eersten die de Italianen met de Engelse literatuur bekend maakte.
Zijn vier treurspelen op Romeinse gegevens (Cesare, Giunio Bruto, Marco Bruto, Druso), geschreven tussen 1726 en 1747, met politiek-morele strekking, volgen naar vorm en indeling Franse voorbeelden; reeds vóór Alfieri legt hij daarin vaderlandse geestdrift aan de dag.
