Italiaans schrijver (Forll 1879-Rome 15 Mrt 1930), lyricus van aanleg, stond lang onder de invloed van het aesthetisme van D’Annunzio* en muntte uit in verhalen met het karakter van legenden, waarin de schrijver zich aan de werkelijkheid zoekt te onttrekken om een wereld der fantasie te scheppen. Zijn romans met politieke achtergrond, die scherp ironisch zijn, behoren tot zijn beste werk: Uomini rossi (1904), II Cavalier Mostardo (1922).
Uit zijn eerste periode dateren: Anna Perenna (1904), I Primogeniti (1905), II Cantico (1906). Hij schreef ook een werk over Mussolini, L’Uomo nuovo (1923). Hij was lid van de Accademia d’Italia.
