Spaans proza schrijver (Granada 13 Dec. 1865 - Riga 29 Nov. 1898), zoon van eenvoudige ouders, studeerde rechten en letteren aan de universiteit te Granada. Daarna begaf hij zich naar Madrid, waar hij besloot zich aan de consulaire loopbaan te wijden.
Hij werd consulair ambtenaar te Antwerpen (i8g2), later te Helsingfors en ten slotte te Riga. Zelfmoord maakte een einde aan zijn leven. Hij is een van de eerste moderne essayisten van Spanje. Vele van zijn werken zijn eigenlijk niets anders dan bundels essays.
Men kan zijn werken in vier groepen verdelen : 1. die welke de philosophische denkbeelden van de auteur bevatten, nl. het Idearium espanol (1897), zijn beroemdste essay, waarin het moeilijke probleem van Spanje’s verval wordt bestudeerd, en vooral de nadruk gelegd op de betekenis van de philosophie van Seneca voor het Spaanse denken ; twee allegorisch-critische romans : La Conquista del reino de Maya por el último conquistador Pio Cid (1897), waarin het Europese, inz. het Spaanse leven tegenover dat van de wilde stammen van het hartje van Afrika wordt geplaatst en de aandacht gevestigd wordt op de bekwaamheid van de Spanjaarden om te veroveren, maar hun onbekwaamheid om het veroverde te behouden en te consolideren, en: Los trabajos del infatigable creador Pio Cid (1898), met veel autobiografische elementen, waarin critiek geleverd wordt op het Spaanse karakter en Spaanse zeden en gewoonten; El escultor de su alma ten slotte, eerst in 1904 uitgegeven, een wonderlijk mystiek drama, in een soort neocalderoniaanse trant;
2. die welke zich inz. bezighouden met het vaderland van de auteur en met zijn politieke denkbeelden, waartoe mede het Idearium espanol behoort;
3. welke gewijd zijn aan zijn geboortestad, zoals Granada la bella, in 1896 uitgegeven te Helsingfors;
4. literaire critieken, zoals Hombres del Norte (1905), nl. Jonas Lie, Henrik Ibsen en Bjornsterne Bjornson. Buiten de vier groepen vallen echter o.a. het Epistolario (1904), een verzameling van zijn brieven aan zijn intieme vriend Navarro Ledesma, door deze gepubliceerd, endie zich onderscheiden door een grote oorspronkelijkheid in opmerkingsgave. Hij was de grote voorloper van de zgn. generatie van 1898 en schreef bijna al zijn werken in den vreemde.
Bibl. : Verz., werken (5 dln, Madrid 1925 e.v.).
Lit.: M. Fernândez Almagro, Vida y obras de A. G. (Valencia 1925) ; H. Jeschke, A.
G. Seine Persönlichkeit und Hauptwerke, in de Revue Hispanique, t. LXXII (1928), blz. 102-246; J. A. v.
Praag, Beschouwingen over A. G. (Groningen 1928).
