Zilverzouten worden uit zilveroxyde en zuren, de onoplosbare echter uit een oplosbaar zilverzout en een ander zout door wederkeerige ontleding verkregen. Zwavelzuur en salpeterzuur zilveroxyde ontstaan bij de behandeling van zilver met zwavelzuur en salpeterzuur. Zilverzouten zijn kleurloos, wanneer het zout ongekleurd is (het phosphaat heeft eene gele kleur), neutraal, smaken scherp metaalachtig, werken bijtend en vergiftig en worden door gloeijing ontleed. In de oplossingen brengt kaliloog een grijsbruinen, ammoniak een bruinen, in het overschot van het neerslaand middel oplosbaren, koolzuur alkali een licht gelen, phosphorzuur natrium een gelen, geel bloedloogzout een witten, rood bloedloogzout een roodbruinen neerslag voort.
Zwavelwaterstof en zwavelammonium doen zwart zwavelzilver, — zoutzuur en oplosbare chloormetalen wit, kaasachtig chloorzilver neerslaan, dat in het licht paars wordt en in ammoniak oplost, — chroomzuur kalium bruinachtig rood chroomzuur zilver, — en ijzervitriool metallisch zilver, dit laatste terstond en volkomen, maar slechts bij aanwezigheid van azijnzuur kalium. Ook licht, zink, koper, kwik, phosphorus, zwavelig zuur en onderscheidene bewerktuigde stoffen werken reducérend. Van de zilverzouten wordt het nitraat (helsche steen) in de geneeskunde gebruikt.
