Wolseley (sir Garnet Joseph), een Britsch generaal, geboren in 1833, trad reeds vroeg in krijgsdienst, spoedde zich naar de koloniën en klom er eerlang op tot den rang van kolonel. In 1870 dempte hij er een gevaarlijken opstand aan de Red River in de gewesten, die door de Hudsonsbaaicompagnie aan Canada waren afgestaan, zoodat hij met de ridderlijke waardigheid begiftigd werd. Toen in 1873 de oorlog tegen de Ashantijnen uitbarstte, zag zich Wolseley als generaal-majoor aan het hoofd der expeditionaire troepen geplaatst. Hij rukte van Cape Coast Castle aan de Afrikaansche goudkust voorwaarts, veroverde Koemassi, de hoofdstad der vijanden en dwong deze tot onderwerping aan het Britsch gezag.
Daarop werd hij in 1875 tot gouverneur van Natal benoemd en bewoog het weerspannig Parlement tot belangrijke hervormingen. In September 1875 keerde hij naar Londen terug. Toen in het begin van 1878 door Engeland voorbereidselen werden gemaakt tot een oorlog tegen Rusland, werd Wolseley bestemd tot chef van den generalen staf van lord Napier of Magdala, den opperbevelhebber. Nadat echter op het congrès te Berlijn de vrede gesloten en volgens de overeenkomst van 4 Junij 1878 het eiland Cyprus aan Engeland afgestaan was, vertrok Wolseley als gouverneur van dat eiland derwaarts.
