West-Australië, eene kolonie in het zuidwesten van Australië, telt op bijna 46000 □ geogr. mijl ruim 27000 inwoners. Dit land bezit een zacht klimaat, over het geheel een vlakken, vruchtbaren bodem en vele kleine rivieren, van welke de Blackwoodrivier, de Zwanenrivier, de Murchison, de Gascoyne en de Ashburton de voornaamste zijn. Naar de oostzijde verheft zich de grond tot eene hoogvlakte, in den regentijd van breede stroomen doorkronkeld, die zich vervolgens vertoonen als eene reeks van meren en eindelijk, geheel uitgedroogd, door met gras begroeide beddingen worden vervangen, terwijl nog verder naar het oosten, zooals blijkt uit de reisverhalen van Warburton, Forrest en Giles, eene waterlooze woestijn zich uitstrekt. Tot de alleenstaande bergen behooren er de Mount William (1100 Ned. el hoog), de Mount Augustus (1092 Ned. el hoog) en de Mount Bruce 1158 Ned. el hoog).
West-Australië werd in 1829 onder den naam van de Zwanenrivier-kolonie voor de kolonisatie opengesteld en was sedert 1819 gedurende 20 jaren eene strafkolonie, maar heeft zich zeer langzaam ontwikkeld, daar niet de landbouw, maar de veeteelt er het voornaamste bedrijf is. Het klimaat is er droog en gezond; in 1857 stierven er van 13391 personen slechts 96. Ongetwijfeld ontbreekt het er ook niet aan belangrijke delfstoffen, maar de mijnen zijn er nog niet ontgonnen. De hoofdstad, tevens de zetel van het koloniaal bestuur is Perth met 7000 inwoners, hetwelk Freemantle tot havenplaats heeft. De stoombooten leggen er aan bij Albany in King George’s Sound. Vóór de kust liggen onderscheidene eilandengroepen, zooals: de Bonaparte-eilanden, de Boekanier-eilanden, de Dampier-eilanden enz.
