Uz (Johannes Peter), een verdienstelijk Duitsch dichter, geboren te Ansbach den 3den October 1720, studeerde te Halle in de regten en maakte zich in 1736 bekend door zijne smaakvolle, met Götz vervaardigde vertaling der liederen van Anacreon. In 1748 werd hij secretaris bij het geregtshof te Ansbach, bekleedde verschillende regterlijke betrekkingen en overleed als geheim Justitieraad den 12den Mei 1796. Hij behoort tot de lierdichters, die reeds vóór Götz en Bürger bevalligheid zochten te geven aan de Duitsche poëzij.
Van zijne gedichten, die door zijne tijdgenooten zeer werden geprezen, noemen wij: „Der Sieg des Liebegottes (in vier zangen)”, — „Die Theodicee (1755)”, — „Die Kunst, stets fröhlich zu sein (1760)” en vele kerkelijke liederen. Zijne dichterlijke werken zijn in 1804 in 2 deelen door Weisze in het licht gegeven, en in 1825 verrees in den slottuin te Heidelberg een borstbeeld te zijner eere.
