Tours, de hoofdstad van het Fransche departement Indre-et-Loire en te voren van de provincie Touraine, ligt aan de Loire, waarover eene brug is gespannen ter lengte van 434 Ned. el, en is het vereenigingspunt der spoorwegen naar Orleans (Parijs), Nantes, Bordeaux, Le Mans, Vendôme en Vierzon.
Hare aloude vestingwerken zijn in boulevards herschapen, en de binnenstad is gedeeltelijk onregelmatig gebouwd en van naauwe straten doorkronkeld, maar gedeeltelijk zeer fraai. Tot de voornaamste gebouwen behooren er: het hechte slot, het aartbisschoppelijk paleis, de hoofdkerk (in spitsboogstijl met fraaije torens en een prachtig portaal), de Martinikerk, het hôtel der prefectuur, het stadhuis en de schouwburg. Zij is de zetel van den prefect, van het departementsbestuur, van een aartsbisschop en van eenige regtbanken. Voorts heeft men er een lycéum, eene voorbereidende school voor geneeskunde, een godgeleerd seminarium, eene schilder- en teekenschool, eene nijverheidsschool, eene openbare boekerij, een muséum van schilderijen en beeldhouwwerken , een kabinet van antiquiteiten en voorwerpen uit de natuur, een botanischen tuin, een krankzinnigengesticht, onderscheidene geleerde genootschappen, vele fabrieken van wollen, katoenen en zijden stoffen, van tapijten, fayence en porselein, een uitgebreiden wijnbouw, een levendigen handel en omstreeks 50.000 inwoners.
In 1853 werd er een groot Romeinsch amphitheater ontdekt. — Deze stad droeg in den tijd der Romeinen den naam van Caesarodunum en later als hoofdstad der Turones dien van Turoni, onderwierp zich eerst aan de West-Gothische, daarna aan de Frankische heerschappij en bleef tot in de 11de eeuw onder het gezag van eigen graven. In 732 behaalde Karel Martel in hare nabijheid eene overwinning op de Arabieren. In 853 werd de stad door de Noormannen geplunderd en verbrand. Koning Hendrik III deed er het Parlement vergaderen, en hierdoor nam de bloei van Tours niet weinig toe. Ook werden de Generale Staten van Frankrijk er meermalen bijeengeroepen, en men hield er onderscheidene conciliën. In 1870 was zij van het midden van September tot aan het begin van December de zetel eener delegatie van de Regéring van Nationale Verdediging, doch werd den 19den Januarij 1871 door den luitenant-generaal von Hartmann bezet.
