Spalatinus (Georg), een ijverig bevorderaar der Hervorming, geboren in 1484 te Spalt in het bisdom Eichstätt, bezocht de Sebaldusschool te Nürnberg, studeerde in 1439 en later te Erfurt tegelijk met Luther in de letteren en wijsbegeerte, werd in 1502 magister te Wittenberg, studeerde daarna wederom te Erfurt in de regten en in de godgeleerdheid, werd in 1507 pastoor te Hohenkirchen bij Gotha en zag zich in 1502 aangesteld tot onderwijzer van Johann Friedrich, later Keurvorst van Saksen. Na dien tijd bestuurde hij te Wittenberg de studiën der prinsen Otto en Erich van Brunswijk-Lüneburg.
In 1514 benoemde Frederik de Wijze hem tot zijn hofkapellaan, daarna tot zijn geheimschrijver, dan tot bibliothecaris aan de universiteit te Wittenberg en nog vóór 1517 tot kanunnik aan het George-Stift te Altenburg. Spalatinus was steeds de vertrouwde dienaar van den Keurvorst, dien hij naar bijkans alle Rijksdagen vergezelde, terwijl hij hem achting en toegenegenheid inboezemde voor Luther. Voorts benoemde Johan de Bestendige hem in 1525 tot leeraar en superintendent van Altenburg.
In 1530 begaf hij zich met den Keurvorst naar den Rijksdag te Augsburg en in 1532 met Johan Friedrich naar den Keurvorstendag te Schweinfurt, waar hij de Evangelische leer verkondigde. Van 1527—1542 was hij ijverig werkzaam bij de regeling van de zaken der Evangelische Kerk in Saksen, en overleed te Altenburg den 16den Januarij 1545.
Hij schreef biographieën van Frederik de Wijze en Johan de Bestendige, — voorts: „Christliche Religionshändel oder Religionssachen”, — en eene geschiedenis der Pausen en Keizers uit den tijd der hervorming.
