Antonio de Solario, ook wel il Zingaro genaamd, een beroemd Italiaansch schilder, werd geboren te Venetië tegen het einde der 14de eeuw.
Hij was aanvankelijk een smidsleerling, maar zijn aanleg voor de kunst trok de opmerkzaamheid van Colantonio del Fiore te Napels. In de woning van dien schilder verliefde hij op diens dochter en ontving de toezegging van hare hand, zoodra hij zich tot een degelijk schilder zou gevormd hebben. Nu begaf hij zich naar Rome en toen naar Bologna, waar hij in Lippo Dalmasio een gewenschten leermeester vond. Nadat hij zeven jaar in verschillende ateliers was werkzaam geweest, keerde hij naar Napels terug, waar hij, voorgesteld aan koningin Johanna, deze eene „Madonna” van zijn penseel aanbood en vervolgens haar portret vervaardigde, waarna Colantonio hem zijne dochter ten huwelijk gaf. Nu werd hij met bestellingen overladen, tot Hofschilder benoemd en overleed in 1455. Hij was een der voorloopers van de groote meesters der 16de eeuw. Te Napels heeft men onderscheidene schilderstukken en fresco’s van zijne hand, en men vindt er ook te Florence en te München. Zij onderscheiden zich door eene ongemeene bevalligheid.
