Schurz (Karl), een Amerikaansch staatsman, geboren den 2den Maart 1829 te Liblar bij Keulen, bezocht het gymnasium aldaar en studeerde vervolgens te Bonn in de letteren en geschiedenis. Hier knoopte hij betrekkingen aan met Kinkel, nam in 1849 deel aan de bestorming van het tuighuis te Siegburg, en trad in Baden in de gelederen der opstandelingen. In Rastadt werd hij gevangen genomen, maar het gelukte hem naar Zwitserland te ontsnappen. Hij vernam er de gevangenzetting van Kinkel te Spandau en begaf zich in 1850 onder een valschen naam als student in de geneeskunde naar Berlijn, om met eenige geestverwanten Kinkel uit den kerker te bevrijden.
De onderneming werd met zooveel kracht en vermetelheid en tevens met zooveel beleid volbragt, dat Kinkel in November van dat jaar uit de gevangenis ontkwam. Schurz begaf zich nu over Parijs naar Londen en in 1852 naar Amerika. Hier vestigde hij zich aanvankelijk te Philadelphia, maar in 1855 te Watertown in Wisconsin. Ook daar bewoog hij zich met geestdrift op staatkundig gebied en was er weldra een invloedrijk aanvoerder der republikeinsche partij. In 1860 droeg hij niet weinig bij tot de overwinning van deze, zoodat Lincoln hem tot ambassadeur in Spanje benoemde. hij keerde echter in het begin van 1862 naar Amerika terug, om zich te scharen onder de vanen der Unie.
Onder het opperbevel van Sigel diende hij als generaal en onderscheidde zich door dapperheid en beradenheid in den tweeden slag bij Bull-Run, bij Chancellorville, bij Gettysburg en bij verschillende andere gelegenheden. Later bevond hij zich onder het opperbevel van Hooker in Tenessee en stond tot aan het einde van den oorlog aan het hoofd eener divisie. Na het sluiten van den vrede reisde hij op last van den president Johnson door de Zuidelijke Staten en beschreef met ongemeene duidelijkheid den maatschappelijken en staatkundigen toestand der inwoners aldaar. Vervolgens ging hij naar Detroit in Michigan en stichtte er een nieuw republikeinsch dagblad: den „Détroit Post”, en in het voorjaar van 1867 vestigde hij zich te St. Louis en werd er mede-eigenaar en redacteur van den „Western Post”. Ook door zijne bekwaamheid als redenaar in vergaderingen erlangde hij grooten invloed. In het najaar van 1867 bezocht hij Duitschland en werd overal met onderscheiding bejegend en zelfs bij von Bismarck toegelaten. In 1868 nam hij voor Missouri zitting in den Senaat, behoorde er met Sumner tot de onafhankelijke leden der republikeinsche partij en kwam moedig in verzet tegen de toenemende misbruiken en zwendelarijen onder het bestuur van Grant. In 1875 werd hij niet herkozen, waarop hij eene nieuwe partij, de Hervormingspartij, tot stand zocht te brengen, maar nog vóór de presidentsverkiezing van 1876 liet hij dat plan varen. De nieuwe president Hayes benoemde hem in Maart 1877 tot minister van Binnenlandsche Zaken. Een dozijn staatkundige redevoeringen heeft hij uitgegeven onder den titel: „Speeches of Carl Schurz (1865)”.
