Schömann, een verdienstelijk letter- en oudheidkundige, geboren te Stralsund den 28sten Juni 1793, wijdde zich te Greifswald en te Jena aan de studie der letteren, werd in 1813 conrector te Anklam, in 1814 leeraar aan het gymnasium te Greifswald, en in 1826 professor in de oude letteren en welsprekendheid aldaar. Later zag hij er zich benoemd tot bibliothecaris en in 1854 tot geheimraad. Hij heeft zich vooral verdienstelijk gemaakt jegens de Grieksche letterkunde, bepaaldelijk door zijne geschriften: „De comitiis Atheniensium (1819)”, — „Der attische Procesz (met H.E. Meier, 1824)”, — „ Antiquitates juris publici Graecorum (1838)”, — en „Griechische Alterthümer (1855—1859), 2 dln; 3de druk 1871—1873)”.
Daarenboven leverde hij: „eene uitgave der redevoeringen van Isaeus, met de vertaling (1831), — van „Agis et Cleómenes” van Plutarchus, — vertalingen van Grieksche en Latijnsche geschriften, — „Die Lehre von den Redetheilen (1862)”, — „Die Hesiodische Theogonie, ausgelegt und beurtheilt (1868)”, — en „Hesiodi quae feruntur carminum reliquiae (1869)”. Eene keurlezing uit zijne académische verhandelingen is opgenomen in zijne „Opuscula academica (1856—1871,4 dln)”. Hij overleed te Greifswald den 25sten Maart 1879.
