Saffraan (Crocus), eene plantaardige verwstof, noemt men de stempels van Crocus sativus, eene plant, wier bloem een stijl draagt ter lengte van eenige Ned. duim. Die stijl verdeelt zich aan den top in 3 draadvormige, oranjeroode stempels. Deze laatsten worden verzameld en zoo snel mogelijk gedroogd. Van 8000 bloemen verkrijgt men 500 Ned. wigtjes versche of 100 Ned. wigtjes gedroogde saffraan.
Deze is bruinrood, heeft een specerijachtigen geur, smaakt bitter, is zeer hygroscopisch en bevat polychroïet (crocine) met een sterk kleurend vermogen, vet, druivensuiker, een organisch zuur en 8,9% minerale stoffen. Men verbouwt deze plant vooral in Spanje, — voorts in Frankrijk, Italië, Macedonië, Noord-Afrika, Perzië, Arabië en Pennsylvanië. Zij was reeds in overouden tijd als geneeskrachtige en verwstofleverende plant bekend. Vooral in Zwitserland wordt zij als specerij gebruikt, en de rijke Arabische vrouwen verwen daarmede de oogleden, de vingertoppen en de teenen. Wij geven hierbij eene afbeelding van de saffraanplant, namelijk in a die eener bloem, in b die eener bloem met bladeren op ½ der natuurlijke grootte, in c die van een stamper op de dubbele grootte, en in d die van een gedeelte van het netvormig omkleedsel van den bol op 6-voudige grootte. Zie ook onder Crocus.
