Ronsard

betekenis & definitie

Ronsard (Pierre), een Fransch dichter, geboren den 10den September 1524 op het kasteel Lapoissonnière in Vendómois, was de telg van een Hongaarschen stam, werd page van koning Jacob V van Schotland en keerde daarop naar het Hof van den hertog van Orléans terug, die hem met zendingen belastte naar Ierland, Schotland en Zeeland. Nadat hij de gunst van het Huis Valois volop genoten had, verliet hij in 1541 wegens toenemende doofheid het Hof, bestudeerde de classieke schrijvers der Oudheid en zocht met zijne vrienden Baif, Muretus, Jodelle, Bellay en anderen de letterkunde van hare middeneeuwsche boeijen te bevrijden en tot de navolging der Ouden terug te leiden. Hij overleed als prior van St. Cosme te Tours den 27sten December 1585. Hij is door sommigen vergood en door anderen veracht. Het ontbrak hem niet aan kennis, aan besef van het eigenaardige der kunst en aan gevoel voor het schoone, maar hij ging te ver in zijn ijver voor datgene, wat hij classiek noemde, en beschouwde den vorm te veel als hoofdzaak. Maar ook die vorm was van zeer bedenkelijken aard, daar hij hulde bragt aan den wansmaak door Latijnsche en Grieksche uitdrukkingen met zijne moedertaal te vermengen. Aanvankelijk verwierf hij roem door eene vertaling van den „Plutus” van Aristófanes, welke te Parijs met grooten bijval werd opgevoerd. Daarop verwierf hij in de Jeux floraux te Toulouse den prijs en tevens den titel van „Poète français”, door zijne vrienden in dien van „Prince des poètes français” veranderd. Hij onderscheidde zich niet door oorspronkelijkheid en scheppende kracht, maar bezat toch groote dichterlijke gaven. Hij schreef 5 boeken met oden, 2 met hymnen, 4 met sonetten en 2 met eclogen, alsmede het onvoltooide heldendicht „La Franeiade”. Zijne „Oeuvres” zijn in 1567 in 4 deelen en later bij herhaling in het licht verschenen.