Ponce de Leon (Fray Luis), een der grootste lierdichters van Spanje, geboren te Granada in 1527, studeerde te Salamanca in de godgeleerdheid en werd hoogleeraar in de theologie aan de universiteit aldaar. Zijne vertaling van het „Hooglied” in het Spaansch met de daarbij gevoegde verklaring was oorzaak, dat bij op last der Inquisitie te Valladolid 5 jaar in den kerker werd opgesloten; daarna echter vernam hij zijne vrijspraak en zag zich benoemd tot vicaris-generaal van de Orde der Augustijnen in de provincie Castilië. Hij overleed te Madrigal den 23sten Augustus 1591.
Hij schreef een aantal Latijnsche en Spaansche werken van godgeleerden inhoud, en zijne gedichten, die ook meerendeels eene godsdienstige strekking hebben, onderscheiden zich door verhevenheid van denkbeelden en voortreffelijkheid van vorm. Voorts leverde hij uitstekende vertalingen uit het Latijn, Grieksch, Italiaansch en Hebreeuwsch in zijne moedertaal. Zijne gezamenlijke werken zijn in 1804—1816 in 6 deelen door Merino in het licht gegeven.
