Marengo, een dorp in het koningrijk Italië, tusschen Alessandria en Tortona aan de Bormida gelegen, is vermaard door den aldaar geleverden veldslag van den 14den Junij 1800. Bonaparte had te Dijon een leger van 60000 man onder Berthier bijeengetrokken en wel zoo heimelijk, dat zijne tegenstanders het niet eens geloofden. Volgens sommigen liet hij dat leger met rust, om den vijand te misleiden, en deed van verschillende kanten andere troepen naar de zijde van Zwitserland oprukken. Hij trok daarmede in de 2de helft van Mei over de Alpen en daalde langs onderscheidene bergpassen in Italië af.
Melas, bevelhebber van het Oostenrijksche leger, zond generaal Ott naar de Po, maar deze werd na een scherp gevecht te Montebello door Lannes teruggeworpen naar de Bormida, en achter deze rivier trok nu het Oostenrijksche leger bijeen. Zijn toestand was er zeer hagchelijk, daar het van de zijde van Valenza door Chabran, in den rug door Suchet en in het front door Napoleon bedreigd werd. Melas wilde zich echter redden door een beslissenden slag. De Eerste Consul, meenende dat de vijand hem naar de zijde van Genua wilde ontsnappen, zond den 13den Julij Desaix met 4000 man vooruit op den weg naar Novi. Den volgenden dag trokken de Oostenrijkers over de Bormida, deden tegen 8 uur een aanval op de stelling van Victor bij Marengo en bragten dezen aan het wijken. Kort daarna echter viel de voorhoede van Suchet de Oostenrijkers in den rug, doch Melas zond zijne kavallerie derwaarts. Te 10 ure verscheen Bonaparte op het slagveld en vond er Lannes, die zich met moeite staande hield. Hij ondersteunde dezen met eenige troepen en plaatste achterwaarts bij zijn regter vleugel de consulaire garde.
Intusschen drongen de Oostenrijkers voorwaarts en scheen in den namiddag de slag voor de Franschen verloren. De hoog bejaarde Melas, door vermoeienis uitgeput en daarenboven gewond, verliet het slagveld, om de overwinning te Weenen te berigten, en liet de vervolging over aan Zach. Tegen 3 uur evenwel kwam Desaix op het slagveld en wierp zich met zijne kolonne op den vijand, maar werd terstond doodelijk getroffen. Zijne troepen wilden den dood des aanvoerders wreken, maar zouden voorzeker niet bestand geweest zijn tegen de overmagt, zoo Kellerman niet plotselijk was opgedaagd met eene kavallerie-brigade. Laatstgenoemde nam een Oostenrijksch korps en den generaal Zach gevangen, en Bonaparte, van dit voordeel gebruik makend, ging tot den aanval over, zoodat de vijand in verwarring tot onder de muren van Alessandria vlugtte. Den volgenden dag werd aldaar de wapenstilstand geteekend, die geheel Opper-Italië in handen stelde van de Franschen.
