Lasare of Lezers noemt men in Zweden eene godsdienstige secte, welke bij haar ontstaan groote beroeringen in de Kerk veroorzaakte. Haar stichter was Hans Nielsen Hauge, geboren in Noorwegen den 3den April 1771, overleden den 29sten Maart 1824. Reeds in 1795 trad hij op als leeraar van den heiligen geest en als godgewijd profeet. Hij reisde rond in het land en vond vele aanhangers, daar de behoefte aan huiselijke godsdienst in de uitgestrekte gemeenten diep werd gevoeld Als wedergeborene verwierp hij de onbekeerde geestelijken der Staatskerk, verkondigde de gelijkheid van alle standen en verstoorde daardoor den kerkdijken en huiselijken vrede.
Sedert 1803 verkreeg deze partij een kalmer karakter, daar vele van hare leden de denkbeelden van den stichter matigden zoodat zij hun vromen ijver wel in eene piëtistische rigting in hunne gestrengLuthersche orthodoxie en in reinheid van zeden openbaarden, maar zich tevens onderwierpen aan alles, wat hun door de kerkelijke en burgerlijke overheden werd voorgeschreven. Zij behooren alzoo tot de Luthersche Kerk, maar stellen hun roem in een levend geloof. Zij lezen vlijtig in den Bijbel en in de geschriften van Luther, vieren met de meeste naauwgezetheid den zondag, ijveren tegen alle wereldsche vermaken, hoe onschuldig ook, verwerpen den eed, en vereeren alleen zoodanige geestelijken, die naar hunne meening bezield zijn met den geest van God. In 1819 verwekten zij op nieuw groote bewegingen, doordien zij in verzet kwamen tegen de invoering van een nieuw gezangboek, — voorts in 1842 onder de leiding van den dweepzieken landbouwer Erich Jansen, die zich een apostel van Jezus noemde, de geschriften van Luther, de gezangboeken en andere stichtelijke werken verbrandde en velerlei onrust in het maatschappelijk, kerkelijk en huiselijk leven veroorzaakte. Alle vermaningen, waarschuwingen en bestraffingen waren vruchteloos. Eindelijk nam Jansen de vlugt naar Noorwegen , en vertrok vanhier in 1846 naar NoordAmerika, om aldaar eene kolonie van geestverwanten te stichten.
