Kuenen

betekenis & definitie

Kuenen (Abraham), een uitstekend Nederlandsch godgeleerde, geboren te Haarlem den 16den September 1828, studeerde te Leiden en werd er in 1851 adjutor interpretis legati Warneriani, in 1853 buitengewoon, en in 1855 gewoon hoogleeraar in de godgeleerdheid. Hij onderscheidt zich vooral door eene gestrenge toepassing der historische critiek, en schreef, behalve eenige Latijnsche werken: „Historisch-critisch onderzoek naar het ontstaan en de verzameling van de boeken des Ouden Verbonds (1861—1866, 3 dln)”, — „De godsdienst van Israël tot aan den ondergang van den Joodschen Staat (1869—1870, 2 dln)”, — „De profeten in Israël (1875, 2 dln)”, — alsmede kleine opstellen in het „Bijbelsch woordenboek”, — het „Theologisch tijdschrift”, — „Verslagen en mededeelingen der Koninklijke Académie van Wetenschappen” enz.