Israël (Menasseh ben), een Nederlandsch geleerde, geboren in Spanje omstreeks het jaar 1604, kwam reeds op jeugdigen leeftijd met zijn vader, die de wijk nam voor de Inquisitie, te Amsterdam, alwaar hij onderwijs ontving van den geleerden rabbijn Isaac Uzziël en zoodanige vorderingen maakte, dat hij op den ouderdom van 18 jaar zijn leermeester als rabbijn kon opvolgen. Met ijver volbragt hij de pligten, aan deze betrekking verbonden, doch zijne inkomsten waren zóó gering, dat hij deze door handelsondernemingen zocht te verbeteren. Hij zond zijn schoonbroeder Ephräim Soeiro naar Brazilië en zelf bezorgde hij de uitgave zijner geschriften door middel van eene eigene drukkerij. Tijdens het protectoraat van Cromwell begaf hij zich naar Engeland, belast met de eervolle taak, om ook aldaar een toevlugtsoord voor zijne stamgenooten te verwerven.
Hoewel zijne pogingen aanvankelijk vruchteloos waren, hebben zij ongetwijfeld niet weinig medegewerkt tot de latere toelating der Israëlieten in Groot-Brittanje. Zijn zoon Samuël verwierf vervolgens met veel lof den rang van doctor in de geneeskunde , nadat hij de hoogescholen te Oxford en Cambridge bezocht had. Menassch ben Israël schitterde door zijne groote geleerdheid. Hij was bekend met de Spaansche, Portugésche, Hebreeuwsche en Latijnsche talen, met de Talmudische letterkunde en onderhield briefwisseling met Episcopius, Vossius, van Beverwyck en vooral met Barlaeus. Hij overleed te Middelburg in 1657 en werd te Amsterdam ter aarde besteld. Van zijne geschriften noemen wij: „El conciliador. La primera parte nel Pentateucho etc. (1632)”, in het Latijn vertaald door Dionysius Vossius onder den titel: „Conciliator, sive de convenientia locorum Sacrae Scripturae, quae pugnare inter se videntur etc. (1633)”, — „Problemata XXX de creatione etc. (1635)”, — „Libri tres de resurrectione mortuorum etc. (1636)”, — „Orden de las oraciones del Mes (1637)”, — „Fasciculus vitae, sive libri tres de termino vitae etc. (1639, ook in het Engelsch vertaald)”,— „De fragilitate humana ex lapsu Adami etc. (1642, ook in het Spaansch)”, — „Thesouro dos Dinim que o povo de Israël he obrigado saber e observar (1645; 2de druk 1647)”, — „Las oraciones del anno (1650, 2 dln)”, — „Esperanca de Israël (1650, ook in het Latijn, Engelsch en Nederlandsch)”, — en „Lapiëdra pretiosa, o de la estatua de Nebucadnezar etc. (1654)”. Ook bezorgde hij eene uitgave van den Bijbel en van eenige afzonderlijke boeken des Bijbels en liet vele geleerde handschriften na.
